Dilenci Şiiri - Mehmet Karataş

Hadi bana beni çok sevdiğini söyle
Yalan da olsa inanacağım…
O da çok sevmiş, üzülmüş, ağlamış diye anlatacağım
Dost meclislerinde,
Bir yudum onur için...
Demesin insanlar ardımdan boş yere yandı diye
Biliyorum, kabristanın en garip en sahipsiz mezarı benim olacak;
Sen bir gün batımında bahçe çitinin kapısını bir başkasına açarken
Yemek kokuları gelirken içerden,
Saçları sana benzeyen bir kız çocuğu bebeğiyle oynarken…
Hadi bana beni çok sevdiğini söyle,
Duyan olur dersen fısılda sadece.
Say ki kapındaki bir dilenci ekmek istedi,
Say ki yolunu kaybetmiş bir garip yol sordu.
Hadi bana beni çok sevdiğini söyle ölüm gelmeden
Yüzü çiçek yarası bir kambura bir yudum su verir gibi
Yoldan bir taşı kaldırır gibi
Kapının önünden geçen fakir bir çocuğa
Çocuğunun yemeyip yerlere attığı dişlenmiş bir elmayı uzatır gibi
Hadi bana beni çok sevdiğini söyle
Yalan da olsa inanacağım…