Dilenci Şiiri - Mehmet Akif Korkmaz

Gündüzü verip Geceyi aldım
Hırsız bakışlı akşamlardan
Güneş dağlardan tüydü
Bulutlar kızıla döndü
Ay öfkeyle geri geldi
Kaçıp gittiği akşamlardan
Geceyi kim sever
Benden ve baykuşlardan başka
Düşecekmiş gibi duran yıldızlar
Kimin kolların da uyur
Senin yatağın sıcaklığın da
Küskün akşamların yanaklarında
Kirli sokağın küstah bekçileri
Geleni iter gideni dürter
Derman ister dert satar
Sigara kokan buruşuk yüzlü insanlar
Kambur omuzlarıyla
Dar kaldırımlar da çarparak geçerdi
Herkes bir şey kaybetmiş
Devamlı ararlar
Hiçbir şey bulamadan gün biter
Sabah yeniden kaybedilen aranır
Ta ki arayan kaybolana kadar
Zaman kayıp ben kayıp
Dünya kayıp evren kayıp
Ne arayanı ne soranı var
Ne anlayanı ne anlatanı var
Sahibi çok sevdalısı çok
Sarıp sarmalayacak ömürleri yok
Bulut hırsızı yağmurlar
Toprak ne ister
Sert damlalarla devamlı döver
Gök yere çarpar
Kumlarını süpürür
Dağdan dağa çarpar
Susuz kumları
Dilenen aç köpekler
Siyah benizli mum bakışlı insanlar
Bir lokma ister sefil insanlardan
Esmer avuçlarını açar
Belki birkaç kuruş gelir
Dua eder hep başkasına
Kendine dua gelmez
Kendi duayı sevmez
Para onun için duadan daha kutsaldır
Sadaka verene dua yakışır
O parayı ister diğeri duayı
Birinde para çok
Dilenci de dua çok
Parayı verir en güzel duayı alır
Soluk sefil gözlerle bakar
Duvarlar asık suratlı
Elektrik telleri idam ipleri gibi
Teneke arabalar dar sokaklardan çıkar
Metalik parlak renkleriyle
Şehre çirkinlik
Bana safilik yakışır
Birbirimizi kovarız
O yurtsuz ben vatansız
Bir kendimi bir Allah’ı bilirim
O bana baktıkça ayaklarım yerden kesilir
Onun varlığının esintisine kapılır
Kaybolmuş benliğime, kimliğime dönerim
Onunla anlamlı onunla mutlu olurum
elhamdülillah