Dilenci Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bir adam her kapıyı çalıp aşk dileniyordu
Bir kız camdan başını uzatıp haince sordu
Utanmıyormusun dilenmeğe bak koca adamsın
-Git kapımdan Allah versin.
Adam gitmedi başladı direnmeye
-Ne olur bir sadaka bu gördüğün adam
Muhtaç sevgiye aşka bir gülücüğe muhtaç
Ömrünü adamaya hazır sevilmedi hiç ömründe
Hiç kimse durmadı sözünde hep seviyorum
Diyerek yalan söylediler

Kız - tamam geliyorum dedi sevgiyle gülümsedi
Koşa koşa indi merdivenlerden
Tüm ihtişamıylan karşısına çıktı birden
Bak dedi sen yakışıklı bir adamsın
Ama seni sevmem için yıkanıp paklanmalısın
Adam tamam dedi ve gitti birkaç gün sonra yeniden
Geldi ve çaldı kapıyı
Kız yine camdan bakıp en fettan gülüşünü takınıp
Bir kahkaha attı Dur bekle geliyorum dedi
Adam bekledi bekledi bekledi
Sonunda kız geldi yanına
-Ne istiyorsun söyle dedi
-Beni sevmeni ömrünce seveceğine söz vermeni
-İyi ama dedi kız senin hiç paran yoktur
Git biraz para kazan bir ev bir araba al
Bir araban olmalı cebin para dolmalı
Bu cihanda benden güzeli var mı
Diyecek bir söz yoktu gitti dilenci yine
Gelmedi birkaç sene sonunda altında arabası
Cepleri para dolu başında şapkası
Açtı şöförü kapıyı indi adam arabadan
Çok geçmedi aradan kız indi aşağıya
Gülerek karşıladı
Bu kez sıra adamda konuştu aynı anda
Şimdi fakir olan sensin verecek param yok Allah versin