DİLenci Şiiri - Rukıye Acar Genç

ah şu kör ikindiler
nereye gitsem ellerinden
bizar oldum, çaresizim
kurtulamıyorum

ucu yanık bir karanfil gibi
acıdan bir koku bırakıyorum
ağır ağır gittiğim her yere
utanmadan geçen bir nefes
dileniyorum
ellerimin kirini saklayamadan
dileniyorum
kimsede olmayan şeyi

ben dağları taşıyorum sırtımda
telaşım yok heyecanımda
sevdamın sesini taşımak için
avucuma vefanın mendilini dolayıp
gönüllere bir posteki atmadan
kuru topraklara ruhumu serip
dileniyorum
o dergahtan bir meded

güllerin yanındaki diken ben olsamda
güneşin ardındaki zulmet ben olsamda
bütün suçluların suçunu örtecek kadar
suçlu olsamda
dileniyorum işte
o dergahtan bir rahmet

herkes gülüp geçsede önümden
mendilime brakmadan bir çiçek
hadi Allah versin deseler
inciler dökülür eteklerimden
yıkılmış gururum tam dizlerinden
başımı koyup o kapının eşiğine
dileniyorum..