Dilence Şiiri - Hatice Arı

İçindeki kibritleri çak hadi,
Karanlıkta bağırma;
Korkuyorum,
Yanındaki çocuk nerede?
Ekmek saçlı hani,
Çekirdek gözlü,
Zeytin yiyen;
Çekirdekten korkan
Be adam!

Çak şu kibritleri,
Ellerini ovuşturup durma;
Üşüyorum,
Saçların ipek gibi,
Ne güzel yağıyor kar,
Üstüne;
Annem de böyle güzeldi...
Gözlerim kapanıyor,
Senin adın ne?
Uyumak istemiyorum;
Bari bir türkü tuttur;
Orta Anadolu,
Memleket havası;
Açlığımı unuttur,
Bilmiyorsan bile,
İstediğini söyle..

Yabancı mısın yoksa?
Sen de mi taptın bu kente?
Öyle ana yüreği gibi değildir,
Bak;
Kaç gündür açım,
Canımı alacak utanmasa;
Kibritleri diyorum,
Çak artık, çak;
Tüm güzelliklerimi de
Beraberinde yak,
Kabülüm,
Ellerim mi?
Heyhat,
Asıl yüreğim çatlak!

Sen de mi yeminlisin?
Yazık, günah,
Dişlerimin arasında çiğnedim
Yıldızları,
Sabah yakın mı,
Söylemediler.
Güneş doğar mı,
Bilmiyorlar.
Hadi, diyorum sana
Çak şu kibritleri;
Yıldızlar da yansın,
Ya da
Güneş çıksın..