Dilemmalar Şiiri - Mustafa Fırat Gez

Daha çocuktum...
Bir taş attım yükseklere
Bütün yıldızlar düştü...
Bir taş attım...bütün kuşlar
Vay be...
Ne zahmetsiz bir işmiş meğer;
Yıldızları ve kuşları aynı taşla
Yere sermek...
Ve ürpermek...o an...

Hayalperesttim...
Bir olta attım enginlere
Bütün balıkları tuttum...
Bir olta attım...bütün gemileri
Vay be...
Ne zahmetsiz bir işmiş meğer;
Balıkları ve gemileri aynı oltayla
Sahile vurmak...
Ve durmak...o an...

Meraklıydım...
Bir yanak öptüm-ama içten-
Bütün kadınlar kızardı...
Bir yanak öptüm...bütün çocuklar
Vay be...
Ne zahmetsiz bir işmiş meğer;
Kadınları ve çocukları aynı öpücükle
Kandırmak...
Ve inandırmak...o an...

Militandım...
Bir mermi ateşledim
Bütün yavruları vurdum...
Bir mermi ateşledim...bütün anaları
Vay be...
Ne zahmetsiz bir işmiş meğer;
Yavruları ve anaları aynı mermiyle
Kavuşturmak...
Ve koşturmak...o an...

Duygusaldım...
Bir kez asi oldum-gereksiz-
Bütün şiirlerden nefret ettim...
Bir kez asi oldum...bütün şarkılardan
Vay be...
Ne zahmetsiz bir işmiş meğer;
Şiirlere ve şarkılara aynı asilikle
Küfretmek...
Ve şükretmek...o an...

Ama masumdum...
Bir acı buldum yüreğimde
Bütün düşlerimi kaybettim...
Bir acı buldum...bütün benliğimi
Vay be...
Ne zahmetsiz bir işmiş meğer;
Düşlerimi ve benliğimi aynı acıyla
Mahvetmek...
Ve affetmek...o an...

Bak,yeni bir şey öğrendim
Dilemmalarımdan,
Akabinde sakince ufka doğan...o an...