Dilemesem de terk ediyorlar işte!

Yalnız bırakıp terk ederek gitmeler
Her bir hücrede muhakkak görülür
Biz ne kadar fark etmemekte örülür
Gün ahirin günüdür canın hüznüdür

Unutmalar artar ki kabul etmesek te
Alınganlık çoğalır pek çok dirensek te
Muhakeme yeteneğimiz ağır seyretse
Ne kadar bir şevk kalsa da melalimize

Gidenleri nazar ederken de yutkunuruz
Tabutlardan tutsakta akıbetten korkarız
Bir ah ile soluklan sakta kalan ki bakarız
Hak için ne varsa bir nedamettir koşarız

Saçın telleri ağzın letafetleri artık gidiyor
Omurga bükülüyor ciğerde feryat ediyor
Kan ne kadar yavaş olsa seni terk ediyor
Kudret elini çekiyor hayat iksirinki bitiyor

Bekleyiniz bakalım bir umudun eşliğinde
Kör bedenlerin dirliğinde ki muhayyilede
Kaç bildiğin en mütenasip meçhul evreye
Zamanın katresindeki o bekleyen yüceye