Dileklerimden açık mektup

Kendi boğuk tonumda, kendi kentimde,
İncelen soğuk sancılarımda
İncinmesin diye avuçların
Geriye kalan, huzurdan, mavi
Bulutlar diliyorum gözlerine…

Sen soğudukça kulaklarımın sesine
Yine yazarım ellerine
Kalemim kadife tonlar taşır
Güzel huylu sözcüklerin diline
Ustura kesilir yüreğim
En çok kanadını kestirir ayaklarımın
Kunduracısı değmez sınırlarıma
Görmesin diye gözlerin
Mavide tutuşan
Öpüşmeyi henüz öğrenen
Çocuklar diliyorum öykülerine

Yalnızlık usta bir tanrıdır
Kınsız, kılıçlı, taşır diğer elinde hüznü
Dingin bir akşamüstündeyim zamanın
Değmesin tek kara-kiri tanrının
Taşırım göğümde kinli zaafını
Yalnızlığın uykularında kalsın diliyorum

Ben en çok neyi dilediysem
Şiirimde diledim
Birazda sevginin ömrüne
Ötesinde ummadım medeti
Susuyorum uzağa
Susuyorum dileklerime
Uzun uzun soluyorum tuttuğum nöbeti