Dilekler Öğüttüm Şiiri - Abdulkadir Karaman

Ufuklar, bilemem kaç kez karardı?
Bilmem, niye çöktü göğsümün ardı?
Burulmuş kâlbimi isyanlar sardı
Bitmez yalnızlığa ittiği zaman.

Dilekler öğüttüm gittiği zaman.
Yeniden başladı bittiği zaman.

Perçinlendi gözüm götüren yola
Döndüm dağ, dere sürgün çakıla
Eridim, tükendim; gelmedi hâlâ!
Vedâda elimden tutuğu zaman

Dilekler öğüttüm gittiği zaman.
Yeniden başladı bittiği zaman.

Ayrılık dağıttı umutlarımı
Acımasız, yaktı umutlarımı
Arkasına taktı umutlarımı
Ne varsa yaşanmış, yıktığı zaman

Dilekler öğüttüm gittiği zaman.
Yeniden başladı bittiği zaman.

Güneşe bağladım, çözdüm içimi
Kapıldı hayâle, üzdüm içimi
Bilemez kaç kere yüzdüm içimi
Üstüne hicranı ektiği zaman

Dilekler öğüttüm gittiği zaman.
Yeniden başladı bittiği zaman.

Bir şifasız hasta kâlbim sılada
Teselli kâr etmez, başım belâda
Teslime az kaldı, canı, cellada
Çok geç olabilir yettiği zaman

Dilekler öğüttüm gittiği zaman.
Yeniden başladı bittiği zaman.

27/05/02

www.kadirkaraman.com