Dilekçe Ruhum Şiiri - Metin Kirazlı

Bugün sabah beni sıraya aldılar,
Bir dosya numarası gibi hissettim.
"Ruhum kayıp" dedim,
"Üç nüsha dilekçe getir" dediler.

Kimliğimi sordular,
Verdim.
Ama bakmadılar.
Çünkü insan değil,
Eksik evrak gibiydim orada.

Bir mühür bastılar alnıma,
“Eksik belgeyle gelmiş” dediler,
Gözlerimle konuşmaya çalıştım,
“Göz teması güvenlik açığıdır” dedi memur.

Bir kapıdan diğer kapıya savruldum,
İçeri girmek için dışarı çıkmam gerekiyordu.
İçeri girdiğimdeyse çoktan dışardaydım.
Dosyam başka kata sevk edilmişti.
Yani ben, başka bir versiyonumda yeniden var olmalıydım.

“İtiraz edebilir miyim?” dedim,
“İtiraz için ayrı bir form var” dediler.
Kalem istedim,
"Kalemlerimiz vatandaş kullanımı için değildir" dediler.

O gün,
Bir masa kenarına kendimi zimmetledim.
Ve çıktım.
Ama çıkarken fark ettim:
Ayakkabılarım bile sıraya girmişti
Ruhumdan önce özgürleşmek için.