Herkes sevdayla ölür birgün
Hasret vurur can evine
Hayalin karşımda kalp sürgün
Kıstak avlusunda gezine
Sabır duvarı tek başına
Özletir aşkı mevsiminde
Çınar ağacım
Sevdaya dair
Özlemlerimi özledim
Yollarını göz boyu gözledim.
Beklemelerimi -ilmek ilmek- sözledim
Dağlara kazıdım aşkımı.
Çocuklar ne kadar masum ve saflar
Çocukluk yılları o yüzden çok özlenir sanırım
Tek dert Fatma beni oyuna almadıdan ibaret
Ama olsun ben bu yaşlarımı da seviyorum
Her yaşın ayrı bir güzelliği var
Hele ki seviyor ve aşkı içinde yaşıyorsan senden mutlusu yok sana göre
Bir kalem bir defter alıp yazmalı
İçini kağıda döküp rahatlamalı
İçini uzun uzun anlatmalı
Hafiflemeli insan kuş gibi olmalı
Gel desen gelemem
Git desen gidemem
Hayaller yorgunu
Hasret solgunu
Efkar doluyum
Hüzünler kalpte
Fotoğraftaki gülümsemeler
Ne kadar yapay, hüzün dolu
İnsan acılarını sakladım sanar
Halbuki yorgunluk hissizlikle dolu
Garip bir şiir gibi öksüz mısralar
Hecelere sığdırır acılarını ısrarla
Birbirine tutturulmuş kafiyeler misali
Anlamı bozuk sevdalar hükmünde
Hatalar yumağında hayatım dolanıyor
Açılıyor dedikçe kördüğümde boğuluyor
Kendimden bile vazgeçtim
Sevda yolundan az geçtim
Uzaktan seni seyre geçtim
Can özüme aşk yolu değdi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!