Dilek Taşı Şiiri - İlker Murat Çinitaş

Yıllar yılı şanssızlıktan yakındım,
İmkânım olsa da düzeltsem derdim.
Bir gece rüyama nurlu pir geldi,
Hadi dileğini yetirem dedi.

Pir ile birlikte girdik kol kola,
Dağlar tepeler aştık vermedik mola,
Ne yalan söyleyim bir ara tırstım;
Nerden çıktım dedim bu bitmez yola.

Yol boyu ne şanssız insanlar gördüm,
Kendi talihimin kıymetin bildim,
Allah’ım aç gözlülüğümü bağışla diye,
Yalvardım tanrıya ben af diledim.

Dizilmiş yollara şikâyetçiler,
Kimi aşk dilenir kimi şans ister.
Ya Rabb. şükretmeyen kulları affet,
Can sağlığından başka insan ne ister.

En sonunda vardık dilek taşına,
Pir buyurdu; hadi geç karşısına,
Üç dilek tut diye bir ses haykırdı,
Sevgiden barıştan dostluktan yana.

Yutkundum bir an iyice düşündüm,
Neye muhtaçtım ki niye üzgündüm.
Sevgi,dostluk,aşk vardı tamam düzgündüm,
Bir dersi hakkettin oğlum diye düşündüm.

O garip esrarlı ses yine gürledi,
İstediklerin sana verilmiş dedi.
Hala karşımda neden durursun,
Var şükret haline mutlu olursun.

Sabah ezanıyla kalktım dineldim,
Bu gözü doymaz insan acep ben miydim?
Bunca güzellikleri bana bahşeden,
Allaha yalvardım secde eyledim.

.imcinitasilginç bir rüya11/07/07mamak.