Dilek Taşı Şiiri - Hamit Atay

Dilek Taşı

Bir dilek tuttum eski zamanlardan,
Bir çocuğun kalbinden kopmuş masum.
Gecenin en sessiz, en derin anında
Fısıldadım rüzgâra: "Ne olur olsun..."

Bir taş buldum deniz kıyısında,
Yosun tutmuş, vakur bir bekleyişte.
Dedim ki: "Sen dilek taşı ol bundan sonra,
Her dokunuşumda umut serp içime."

Gökyüzüne döndüm, yıldızlar sağır,
Ay dargın, sular yorgun, ben uykusuz.
Ama o taş…
O taş hâlâ sıcak avucumda
Ve içinde saklı bin yılın suskusu.

Bir gün, kim bilir, sen de gelir
Bir dilek fısıldarsın usulca taşa.
Ve belki o an,
Bizim olmayan bir zamandan geçeriz
Kendi masalımıza yaklaşa yaklaşa…

Şiir Hamit Atay