eşilik adalet hepsi numara
insanın tek derdi bir avuç para
zengini çıkarır engin feraha
fakiri düşürür kör zindana
sesleri duyulmaz görünmez onlar
açlık sefalet rezil sonlar
tut elimden gidelim masallar diyarına
ne prens olsun ne de prenses
sen ol yeter tek ses
içimi yakan nefes
gereksiz saray, tac ile taht
Ben seni çıkarsız sevdim
Ceplerim boştu,yürekten sevdim
Veremezdim sana mal mülk
İsteyemezdim yokluğuma, boyun bük
Bizim bacadan çıkar kara duman
Eğer aslı değil isen bir düşün
Kopyası olursun görünüşün
Sözün, kaşın, gözün, sen değil olursun
Sen mutluysan benim için sıfır, sorunsun
Başına sarmışsın bir top çaput
boş bakışlarla yol gözlemek varmış kaderde
dualarım beni benden daha iyi bilene
ben razıyım bana ne varsa verilene
onlar rahatsız, benim bu pervasız halime
babam, baba mı? oda nesi
çoktan unuttuğum insan sesi
anlamadım, anlatamadığım kendisi
şimdi çok uzaklarda nefesi
onlu yaşların bitimiydi
Beni kötü bellemişsin
El aleme söylemişsin
Hasta oldum derdinden
Tanımam onu,sen demişsin
Yüreğimde derin hüzün
Hayat sunulmaz herkese altın tepside
Bulur kendini benim gibisi, kafeste
Derdimi dökecek her daim
Mendilim var cebimde
Gözlerim bakar uzaklara
sevgiliye kavuşmaktır arzu
sarar bedeni yakıcı duygu
yüreğim hakim olur
bu halin nedir diye sorgu
sevgili yara bere içinde
Şimdi Anlıyorum
boşuna endişelenmişim bunca yıl
karanlık geceler, aydınlık sabahlar doğuruyormuş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!