Dilek (son) Şiiri - Recep Metin Yerdelen

D ünden önceki gündü birine rastladım yüzünde hep aradığım o mutluluk tebessümleri olan anlamlı birine,
D üşünmekten bile korktuğum o sıcacık duyguların bir anda yıldırımlarla şimşeklerle yüreğime aktığı birine,
D aha ilk gördüğüm anda içimde oluşan korkularla benzettiğim kişi değildi o, dışardan da olsa dostça bakan birine,
D emir bir yüreği vardı sanki, zamanla korlanmış yaralar ve hayattan beklediklerinden uzak yaşayan birine…

İ liklerime kadar donduğum onu gördüğüm o anda sadece zaman değildi duran yaşamda durdu inan,
İ şte böylesi bir merhaba ile sanki yeniden başladım yaşamaya ve dokundum hayatayarınlara bakmadan,
İ çindeki öfkelerin yüzünde tel tel saçlarıyla okunduğunu bilmeden merhaba dedi beni tanımadan,
İ lklerime kadar nedensiz bir huzur buldum ve sustum o an konuşamadım, korktum sanki ona bakmaktan…

L azım olan tek şey sevda diyerek o koca zaman içinde hep sabırla beklediğim aradığım bir insan vardı,
L ale bahçelerinde kalan o tek gül misali solgun ve ümitsiz yüzünde; konuşunca hep sahte bir tebessüm kaldı,
L imandaki o son gemiyi kaçırmış gibi yorgun ve yaşama ait sancılarla hayata bakarken neden saçların dolaştı,
L okman hekim değildim, onu tanımaktan bile korkarken nasıl, nasıl ona bakardım, ama nedense kelimeler dilimde kaldı…

E ski bir şarkının o uzun nakaratı gibi adın neden dilimde, bu ne uzun yoldu,
E zelden ebede bile diyemeden bir anda dün bugün, bugün de yarına oldu,
E n güzeli anlatmak için elimde kağıt ve kalem ama yüreğimde de acı vardı,
E y güzel peri ey tatlı kız o gün orada olacak, o gün merhaba diyecek zaman mıydı…

K oşup ardından sana, evet sen o sun, o sun diyebilmek isterdim,
K üçücük umutlarımı yüreğimden sana aktarabilmeyi dilerdim,
K eşkeleri bir yana bırakıp o anlamlı gözlerinde seni beklerdim,
K orkma sen istemezsen ben yokum Denizli’den, bu ülkeden çeker giderim…