Dilek Kutusu Şiiri - Emine Sipahi

Acaba insan , geçen zamanda kaybettiğini
Zamanın geçmesiyle , kazanır mı?
Yıkılmaz gururum... bana engel
Duygusuz dediler bana hep
Ama ben.. ben değilim ki artık.

Bir zamanlar... aynada baktığım o kişinin,
İçinde , kelebekler uçuşmuyor.
Beni ben yapan şey, bu güne kadar
Karşılaştığım engeller ve yaşadığım acılar.

Adı ayrılık olan bir ağacın,
Karanlık gölgesinde oturuyorum
O ağaca, kuşlar konmuyor,
Güneş doğmuyor,
Yaprakları yeşermiyor,
Sanki...sanki mevsim hep son bahar
Ve yapraklar... hep gazel.

Sen beni kırıp üzerken,
Ben seni yine seviyordum.
Beni daha ne kadar,
Görmezden gelicek diye, beklerken
Seni hala seviyordum
Ben seni çok sevdim,ben seni çok sevdim
Bütün ruhumla sevdim , o kadar çok sevdim ki
Aşkın bir çığ gibi büyüdü içimde.
Karşısında durmak istedim, ama... yıkıldım.

Uzun gecelerde, sen yoksan yanımda
Bırakmış san ellerimi sonsuz...bir boşluğa
Dokunmak haramken, hayalimde bile,
Silindi hayaller .. görünmüyorsun.

Kilit vurdum kalbime girmesinler diye
Attım anahtarını derin...denizlere
Yıpranmış bir günlüğün, son sayfasıydın
Silindi yazılar.... okunmuyorsun.

Sanma seni ararım, bir gün bile
Paramparça oldun , düştün gözümden yere
Şimdi.. bin dilek dilesen de, silindi dilekler
Dilek kutusu, boş elimde..

Seni sildim....sildim...
Defalarca gözyaşlarımı sildiğim gibi
Boşa çıkan hayallerimi, sildiğim gibi
Yüzümdeki tebessümü, sildiğim gibi
Seni sildim....sildim...