Dilek Eğri Şiirleri - Şair Dilek Eğri

dokunulmazlıkların vardı../..kim sövse öfkemde tutuklu.../

çoğunun inanmadığı
aylakların uğraştığı
varoşların yaşadığı
zenginlerin para sandığı

/...ayrılıklar/da usta kavuşmalar/da acemi/yim....../

........özlemlerim deli
............sevmelerim çocuk..

.......................usul usul özlemeyi

en acı vereniydi
bir önceki sevdiğini
bir sonrakinin omzunda unutmaya çalışmak...!
yeni bir tene,
yeni bir kokuya alışmak..!
hangisini aldatıyor oluyordum acaba?

/..ölümün sessizliğine ve asilliğine bürün..benim için öldüN../
................................................................................................................

onca zamandan sonra
bendeki aşkını sorma..

ben ayrılıklardan kaçtıkça
aşklar üzerime yağıyor
nereye koşsam sevda
kaçıp saklanıyor
sığınıyorum yüreğime
sıvası sevdayla yapılmış

Üzüleceğini bile bile sevior insan,
öleceğini bile bile yaşamak gibi..

Bedeninin eceline şahit oluyo yüreğin
gözlerin ışıltısı gitmiş;
saçlarındaki her bir tel idam ipi..

'..bir hasret geldi ki birtürlü gitmiyor...! '



gel memleket gözlüm
toprağım çam ormanlarım

çok önceleri;
sen yok-ken.
kimseler yok-ken.
ben ben değil-ken.
kimbilir belki de ben-ken
bir masaldan bir parça çocukluk almıştım..

/tarihi geçmiş küflü bir aşkın anılarıyla beslenmek yüreğimi bozdu../

meğer ben seni sen olduğun için değil
sevgilim olduğun için sevmişim
özlemin artmış yokluğunda
sen gittikçe.......ben gelmişim sana..

Gözlerine bakarken hangi ülkenin hangi şehrindeyim unutuyorum.
Alıp götürüyor beni yeşilin,
sürüklüyor deli çocukluğuma...
Hangi vitrin camından bakıyorum benim olmayan oyuncaklara..?
Haylaz, yaramaz ama kabullenmiş...