Dilek Doldurup Gökkuşağına

dilek doldurdum gökkuşağına
sevgimi giyinmiş yarınları vereceğim kucağına

istanbul gibi aşınmış yanaklarımda
suretini bulduğum dudakların
yeniden yapılandırsın yüzümü
toplayıp zamanın dipsiz kuyularına atsın
bendeki hüznü

akdeniz gülüşlerine ektim kendimi
n’olursun soldurma beni
yaşamın dalından dökülürüm yaprak yaprak
her düşüşümde yaralanır
sevdiklerimizi koynuna verdiğimiz toprak

bir yanın karadeniz gibi kıpır kıpr
bir yanın ülkemin doğusu gibi kan ağlıyor
yakınımdaki uzaklıkların beni yaralıyor
gülücüklerini uzatınca bana
yüreğimde güneş dolanıyor

hayatta bir çeşit elek
ayıklar iyiyle kötüyü
az çıkar senin gibi melek
mutsuzluk firarısı ömrüme
hayatı(mı) n ikramiyesi olarak
seni dilerim dilek

sensiz bomboş sokaklarım
ve ben yarım
hasretinde yarımağız yaşarım
koynunda hazır mı yerim
geleyim gecelerine
yıldızları tuvalımız yapalım
mutluluk resimlerine
indikçe en derinlerine
merhaba derim yeni güzelliklerine
merhaba aşkım
merhaba bize gülecek yarına

itersen beni bu sevdanın uzağına
bil ki düşürürsün acıların tuzağına
oysa doldurup gökkuşağına
yarınları güzellikleriyle vermek istiyorum kucağına

hazanlar uğramasın kuş cenneti yanaklarına
ben martı gibi süzülürken dudaklarına
dilim sürter memelerin uçlarına
dudakların kıvrımından inerim
göbeğinin çukurundan seni içmeye
aşkın yüzü dönüktür sevişmeye

sahi saçların niye tutsak karanlığa
duyguların yalnızlığa
sevmekten hangi zarar gelmiş insanlığa
üşüyen ellerimle dokunsam sıcaklığına
mutlak beni taşır yarına

geç aynanın karşısına
iyice bak gözlerinin içine
gözbebeğinin birinde şeyh şamil
diğerinde atabarı oynamaktayım
umutlarımı ektim yüreğinin her köşesine
büyümesini beklemekteyim