Ertelenmekten toz tutmuştu duygularım
çıkardım ruhumu, silkeledim
kocaman elleriyle bana sahip olmaya çalışan
ne kadar süslersem süsleyeyim
çok çirkin bir duygu yalnızlık
hayat kopuyor kirpiklerimden
kanla karışık yağan bir veda girdabında
suskun şarkılar takıp dudaklarıma
gö/r/müyorum kendimi
kıvrılıp sessizliğin soğuk koynuna...
Boyası aktı süslü kelimelerin
bozdum kurduğum uzun cümleleri
tek bir söz kaldı dilimin gölgesinde
gelsen şimdi, hiç gelmediğin kadar
Bir düş kokusu yayılıyor sokaklara
Tuttuğum matemin soluğu yok
Gölgelerin parsellediği karanlık
Soytarı
Bıyık altından gülüyor yalnızlığıma
Kim yaktı karanlığın rengini…
göbek bağımızı kesse de ayrılık denen illet
aşk doğum lekesi yüreğimde / silinmeyecek
izi duruyor bakışlarının çatlamış duvarlarda
ne zaman gözgöze gelsem
içimde titreyen bir yangın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!