Dilek Ağacı Ve Çocuk

ben daha önce dilek ağacına bez bağlamadım yüreğimi bağlayana kadar

şimdi bir çocuk elindeki bezi
dilek ağacına bağladı
Dileğini düşleyerek
rüzgara, fırtınaya rağmen

omuzuma çöken bir ağırlıktı bedenin
gözlerin kapatmıştı
görebileceklerimi
görmek istiyordum yüzünü
o usul dokunuşlarda
dokunmak istiyordum
gözlerimi yumdum
bir iki dakika sonra şaşırtıcı
bir parlaklık aldı beni benden
sana doğru süzülüyordum
bir dilek mi tutmalıydım
adın gibi
yoksa kızıla mı kaymalıydım biraz
renklerden yorgun düşünce
sonra işte en zoru orası
araya sıkışmışdım orada öylece kaldım
gözlerinde
ah o sahtelikler taşıyan
yalancı rengi taşımasa
ve özgür bıraksa kendini
neleri de söyleyebilirdim
neleri anlatabilirdim
sen bile şaşırırdın
o saklı renklerini görünce
bir kalabalık varken sesini duymak
bir kalbalıkta seni görüyor olmak
bakmak dokunmak işitmek seni
ve bir an için yaşamın içinde yukarlara yükselmek
sonra durgunlaşan bir an-da
ayaklarımın ucunda usul usul yürümek sana doğru
kaç pınarın adını dilek koymuşlar
kaç insan dilek ağaçlarına umutlarını asdı
savrulan rüzgara inat
“savrulup uçsun diye umutları düşleri”
savrulan fırtınalarda uçacağını bile bile
umutlarını bıraktı rüzgarın belli belirsiz ritimine
kalabalıkların içinde yalnızlığımın içinde kalınca bir an
birden irkildim o gözlerinle
gözlerin anlattığı her şey zordur
zordur o masallar umutlar ve kaçıçlar
birbirinden kaçan gözler
renkli renksiz ağır gelen düşlere rağmen
ben hiç dilek ağacına umut bağlamadım
sadece yüreğimi o ağaca bıraktım
yalnız senin o kendin olmayan ama olduğunda
düşünmek için zorlarken kendimi senin gerçek gözlerinin anlamını
düşünüyordum
sen kendin olunca belki daha da sevecektim seni ve göremediğim gözlerini
seni sen olduğunda sevmek için gidiyorum
umut var demiştim dallarında
rüzgar savurunca bir kaçını
seni orada beklemek tutmak isterdim
dokunmak usulca rüzgarda
ve sana tutunmak isterdim
bu kadar yalnızken
sana bir şeyleri sen olduğun için söylemek isterdim
“sonra seni nasıl bulsam da söylesem
sana nasıl bağırsam seni sevdiğimi”
ve anlatsam masallarımda kalanlara
bir dilek ağacına nasıl tutunduğumu
şimdi bir çocuk elindeki bezi
dilek ağacına bağladı
dileğini düşleyerek
rüzgara fırtınaya bırakmak için düşlerini
düşlerimi
ben sana yüreğimi bağladım uçup gitsem diye uzaklara
oaralardaki çocukların genç kızların düşlerine...