Dilek ağacı Şiiri - Sumeyye Öztürk

Hıdrellezde karşılaştık o gün.
Birbirimizden habersiz ayrı renkli mendilleri dilek ağacına asarken.
İkimizin dileğininde sevda olduğunu bilmiyorduk.
Sen benim duamdın.
Ben senin dileğin.
Göz göze geldik,dilek ağacının yanından ayrılırken.
Tarifi olmayan bir duygu..
Yüreğim minik bir serçenin kalbi gibi hızla atıyordu sesini duyabiliyodum.
Bir filmde izlemiştim,tıpkı onun gibi mühürlendi yüreğim...
Sen alt sokaktan,
Ben üst sokaktan yürüdük arkamıza baka baka.
Bir daha karşılaşırmıyız?
Bir daha görebilcekmiydim seni?
Aklımda birçok soru ve korkuyla yürüdüm dar sokaklarda.
Günlerce gitmedi ela gözlerin aklımdan.
Sadece seni hayal ettim.
Geçtiğim her sokakta seni arıyordu gözlerim.
Yine geldi hıdrellez..
Ve ben..
Bu sefer dileğim yüreğimde gittim dilek ağacına..
Aynı yerde karşımdaydı,
Baktı gözlerime derin...
Hapsolmak istedim gözlerinde.
Elinde bir çiçek ve kutu.
Çiçeğin üzerinde astığım mendille beni bekliyormuş orda..
Dizlerinin üzerine çöktü.
Bir anda ne olduğunu anlamadım.
Kalbim yerinde çıkacak sandım.
Ve bana dedi ki...
Sen benim dilek ağacında tuttuğum dileğimsin,benimle bir ömür geçirirmisin...?
Bende;Çiçekteki mendili alıp...
Sen benim dilek ağacına astığım duam,
o gün sana mühürlendi yüreğim
ve evet dedim...
Mendilleri tutarken birleşen ellerimizle yürüdük bir ömür bitmeyen sevgimizle...
Sen benim kabul olan duam.
Iyiki geldin hayatıma renkli mendilim...
İyiki geldin..
Iyiki..