Dilek Ağacı Şiiri - Hıdır Yallı

Bir dilek tutmuştum dilek ağacına,

Çaputuna bağlamıştım yüreğimi,

Asmıştım dalına.

Sonra bir daha geldim kapısına,

Sordum halini, hatırını...

Hiç dönüp bakmadı bana.

Sarpa sarmıştı nedense her şey,

Her yanımda dinmek bilmez bir fırtına,

Kanatlarımdan şimşek çakarcasına.

Yöneldim yine doğduğum dağlarıma,

Krizantem renginde bir kelebek,

Munzur vadesinde yükselen bir çiçek oldum,

Döndüm vazgeçemediğim bahtıma.

İçimde dalbudak salan kördüğüm bir hasret.

Yüreğimin sarmalında özlediğim bir gurbet.

Bulanık sevdalardan süzülüpte geldim,

Uzakmış, yakınmış, güneşmiş, aymış demedim,

Kendimi, bendimi aştımda geldim,

Kardelenin hülyasından süzüldüm,

Belleğimin süzgecinden damlayan

Nadide bir çiçeği öptümde geldim.

Dilek ağacına astım bedenimi,

Yüreğimi koluma takıpta geldim.