Dilek Şiiri - Mahmut Küpeli

İki adaş arası, bir yıldız kayması
Dileğim; belki açıktır dua kapısı.
Kanım süzül toprağa, özündür yapısı.
Topraktan balçığa, sonra ruh ve ayması…
Bedenimde kutlu tinim, bak, varlığımdır!
Yoksa O’ndan zerre; ölüm hak, yarlığımdır!

Bulunduğun zirvenin çetin yollarında…
Usta kasap elinde etin kollarında…
Ulaşılmazsın, hep bir dağ daha ardında…
İki rüzgâr arasında bana vardında
Savrulmuş, yanmış, yılgın ve tahtsız bir hanmış.
Hangi resmin usumdaki görüntüsü bu?
Yer, gök arasında geçitmiş, imtihanmış.
Hangi kaderin bahtıma örüntüsü bu?

En doğru yatırım kişinin kendineymiş.
Görmemişim; kâr ile zarar dip dibeymiş.
Koşar gönül atım, ezelden eyerlidir.
Unutma, doğada az olan değerlidir!

Sızlar yürek sesim, geçer gider haftalar.
Nerede kaldınız, gecikti bak yaftalar.
Boşunaymış spor, altın nefes secdede…
Meğer benden diriymiş kocamış bir dede.

Kendimle savaşırım, bükülmez bileğim!
Ötelere taşırım, yük bilmez dileğim…
Meleğim; sağımdan ver amel defterimi!
Şu saklı karanlıklarda boz ezberimi!