Dilek Şiiri - Muharrem Abut

Bir gün kavuşalım olur mu?
Bir gün kavuşalım.
Çünkü ben bir kere gördüm seni
Ama bir kere tutamadım ellerini.
İmkânlar imkânsızdı,
Sebepler sebepsiz
Gündüzler gecesiz,
Hayallerim nihayetsizdi.
Tutamadım ellerini.
Oysa tutsaydım ellerini
Bırakmayacak, çözecektim zincirlerini.
Belki de o yüzden, ben tutmadım ellerini.
Tutsaydım yangınlar çıkacaktı,
Sebebini benden bileceklerdi
Delinen Ozon tabakasının.
Ama biliyor musun tutsaydım ellerini
Korkusuz geçerdim Akdeniz'i,
Bir kıyısından öbür kıyısına.
Yağmur olurdu ellerinin teri kuruyan gönül çölüme.
Ama tutamadım ellerini,
Gözlerinin içine baktım,
Gözlerinde mutlulukları gördüm,
Mutlulukları tattım.
Sende tat, sende gör istedim.
Görmedin, anlamadın:
Tutmadın ellerimi.
Ama bir gün kavuşalım olur mu?
Bir gün, bir günlüğünede olsa kavuşalım...