Dilek Şiiri - Mustafa Tanrıkulu

söndü bin yıllık ateş save tar ü mar oldu
ve en menhus yağmurlar döküldü semaveye
nurlandı hira dağı öyle bir zaman oldu
ki bir muştu rüzgar hızıyla uçtu Kabe'ye

alemlerin hasretle beklediği yâr geldi
bir zaman yaşadı fakat Mekke dar geldi

sensizlik ateşiyle tutuşan gönüllerin
kırmızıca rengidir rengi olmuş güllerin
sen ile alemde renk renk açmış çiçekler güller
güllerde anlam güzel güllerde ma'na derin

dolaşıyorum aşkın en sıcak çöllerinde
yaşadığın o devrin hasretiyle yanarak
keşke bir damla yağ olsaydım kandillerinde

taif'te taşlanırken sana olsaydım siper
bir mes'udu da ben olurdum şanlı ümmetin
sendedir yeminler olsun ki en güzel haber
bunun için olmalı gönülleri fethettin

alem ahlaklansaydı senin ahlakın ile
ne keder konuşurdu ne dert gelirdi dile

seni sevmeyen kişi ister ise kudursun
seni terkeden kalbler bırak kıvranadursun
ebû Bekir sürerken cennetin sefasını
ebû cehil delirsin 'ebû leheb kurusun'

veys yanık yanık dolaşır yemen çöllerinde
gah deve güderekten, gah niyaz ederekten
keşke bir iplik olsaydım hediyelerinde