Dilek Şiiri - Saniye Bozlu

Ayın şavkı pencereme vurduğu zaman,
Gönlümün kızıllığında ölmek isterim...
Canım, cananını bulduğu zaman,
Ol güneşler tende doğsun isterim.

Kereminden sual olunmaz bilirim ama,
Kaderime onu da yaz isterim...
Yıldızlar gökyüzünden indiği zaman
Gördüğüm ilk yüz onunki, olsun isterim...

Kuzu anasını bulduğu zaman,
Kerem Aslı için yandığı zaman,
Tek tek evlerin ışıkları söndüğü zaman,
Yatağımın boş yarısı dolsun isterim...

Kula kulluk etmedim, ömrüm boyunca,
Ama gönlümün bir ''efendisi'' olsun isterim,
Asırlardır devrilmemiş bir çınar,
Bu bodur çalıya da bir, gölge etsin isterim..
Kor yüreğim bu yaşımda da yanar,
Beni de bir yiğit sevsin isterim...

Kara bahtım bir kez olsun gülende,
Olur ya benim gönlüm de bir yar sevende,
Benim gibi yaş kemale erende,
Hatta hak vaki olup Ecrin ölende,
Benim de bir ağlayanım olsun isterim...

Şükrederim yine de isyan edemem,
Mevlam başka dert eklemesin bu derde,
Ağlayamam, yiğitlik varya güya bu serde,
Kimbilir belki de babasının doğduğu yerde,
Benim de bir ''Murat''ım olsun isterim...

Mevlam büyük, Ecrin başka ne desin?
Yeterki o bu kuluna ''sev'' desin...
Sen ki bu koca fezada küçücük bir zerresin,
Benim de bir ''yoldaş''ım olsun isterim.