Dilek Şiiri - Sevgi Keske

ucunda yıldızıyla büyü değneği
dokunsun tenimize
balkabaklarından ziller yaratsın
çevirsin tavusa bizi
renklerimizi tek tek kuyruğa taksın
rengârenk, uzun, ışıltıdan tüyler
gönlünce uçarak göğe ulaşsın

dokunuşun büyüsünde
mest olan neş'e,
tahtına çıksın da coşkuyu, meydana atsın
sazın en zillisini eline alsın
deflere vurdukça yeri sallasın

ağıtlar dönüşsün methiyelere
gazeller dizilsin aşkla, dillere
kıvrak kalçaların oynayışından,
türküler şahlanıp neş'eden
coşku damıtsın nazlı dilbere

bağlamalar çalınsın ses tellerinden
nağmeler dökülsün dudaklarından
gözler bakış atsın, en baygınından
tomurcuk, goncadan, güllere dönsün
güllü tenin yaprağı mislere bansın
gönüller arasında kokular aksın
sır kalmasın gönüllerde çıksın yerinden,
sır tutan tutuklu naz,
az, yükü atsın

salınmalar endamlarda vücudu bulsun
sarmaşık sarılmalar, seri büyütsün
bir dokunuş, yüzbin ahlı sevinç işitsin
dokunmaların ömrü,
mistenlerden yolda uzasın

taşkın ateş, büyülesin, göndere çıksın
göğe çıkmadan önce yüreği sarsın
kansın alev tenler şaraba, şişe devirsin
ömrümüzün kalanı da böylesi geçsin

17.9.2009