Dilek-3 Şiiri - Bahattin Karagöz

Güneş doğar habdan canan uyanmaz
O mahmur gözlere canlar dayanmaz.
Bu fanusta bu mum ebedi yanmaz,
Emr-i Hak gereği bitiver gitsin.

Kervan ağır ağır gider menzile,
Sen de yücel, aman düşme tenzile.
Güçlünün gadrine uğrasan bile,
Sen hep adaleti tutuver gitsin.

Ayıpları örten, sökük diken ol,
En yüce burçlara bayrak diken ol.
Varsın, kınasınlar, iğne, diken ol;
Kötünün gözüne batıver gitsin.

Karanlığa karşı bir ışık yaktır
Sanal çirkinlikler kalmayacaktır.
Güzelden güzellik beklemek haktır,
Tere yağa balı katıver gitsin.

Cananı bağrına sokman hikaye,
Gül varken, gül gibi kokman hikaye,
Bengisu ararsan, Lokman hikaye,
Aşkın çeşmesinden tadıver gitsin.

Aşıkların sözü Muhammed canım,
Hakikatin gözü Muhammed canım,
Muhabbetin özü Muhammed canım,
Bu derde muhabbet adı ver gitsin.

O kutlu kervana girelim bir bir
Gönülden bağlılık örelim bir bir.
Neyiz, heceleyip görelim bir bir,
Ayına be ile dad'ı ver gitsin.

Anlatanlar bıkmaz hep uzun uzun,
Sırat, Sancak, Kevser, Naim... rumuzun,
Sonuna varınca şu yolumuzun,
Kef'in hatırına sad'ı ver, gitsin.