Ahır zaman peyğamberi,
Muhammed’e ümmet eyle.
Duamızı kabul edip,
Bizi af eyle. Af eyle.
Son nefeste aldandırma,
Bizleri melun şeytana.
Daim muhtacız biz sana.
Bizi af eyle. Af eyle.
Can bedenden ayrılmadan,
Elbiseler soyulmadan,
Teneşşüre konulmadan.
Bizi af eyle, af eyle.
Vucudumuz yıkanırken,
Beyaz kefen giyilirken,
Tabut atına binerken,
Bizi af eyle, af eyle.
Topraktan yapılan evde,
Münker, Nekir geldiğinde,
Bize sual sorduğunda,
Bizi af eyle, af eyle.
Yılan, çıyan mekanında,
Kabir denen o dar evde,
Hem Nurunu gönderipte,
Bizi af eyle, af eyle.
Sür öfrülüp kalkılınca,
Kimseler olmaz yanında,
Sırat köprüsü üstünde,
Bizi af eyle, af eyle.
Senin kulunuz ALLAHIM!
Muhammedinde Ümmeti!
Nasıp eyle ol cenneti.
Bizi af eyle, af eyle..
Kayıt Tarihi : 20.5.2006 13:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!