Dile Kolay Şiiri - Özcan Özkan

Sen ne güzel şakıyordun öyle a canım.
Ağzının içine düşerdim dinlerken.
Herbirşeyi de biliyordun.
Ben daha tıfıl bir larvayken.

Bodrum'a gitmişiz de birlikte.
Otobüsün arka koltuğunda yolboyu sen beni öpmüşsün.
Öyle diyorsun.
Ben Bodrum'u düşünüyordum.
Yerin altında bir şehir...nasıl bir şey ki...tünel gibi mi?
Sorsam...soramıyorum da,
Meraktan ölüyordum.

Anam kanser,kardeşim küçücük,dünya sırtımda kocaman.
Sen geldin.
Aman ne güzel!
Yine konuşuyordun,ağzın burnun bal çanağı.
Ben düşünüyorum;
Anam ölürse,ki öyle de görünüyor,
Kardeşime nasıl bakarım,nasıl okutur da adam ederim.
Ben daha yeni çıktım kozadan.
Sen diyordun ki'hadi evlenelim'
Olur güzelim.
Sen,ben,kardeşim,bir de anamın kanseri.
Senin elindeki elma şekeri.
Gülmekten ölüyordum...
Gittin...giderken de,
Seni kimseler almayacak,evde kalacaksın,
Sonunda bana döneceksin dedin

Beni kimseler aldı,evde de kalmadım.
Ama sana döndüm.
Hadi anlat bal dudaklım.
Bir karım var,iyi kız,bir de oğlum tapıyorum.
Saçlarıma ak düştü,seni unutamadım diyorsun.
Güzelim nasılsın,bebeğim seni seviyorum diyorsun.
Öyle güzel,öyle tatlısın ki
Pişmanlıktan ölüyorum...
Yaz ne olur iki satır.
Bekle diyorsun geleceğim.
Bak ben burada kuruş kuruş,sana gelebilmek için,
Makarna yeter,vakit alır,
Konuşacağız sabahlara kadar,
Nasıl özledim bilemezsin,
Anlatacağım sana tek tek herşeyi diyorsun.

Sen gidince
Ben yapış yapış
Evime eşyalarıma tadın sinmiş,kalakalacağım
Düşündükçe...yok olmaz
Gelme güzelim
Gelme birtanem
Gelme diyorum