Dile geliş 4 Şiiri - Rıza Sönmez

Dile geliş 4
Gölgen düşer ansızın odama
Garip bir mum kokusunda
Tenin rüzgarlara bürünür
Yalnızlığında gecenin sensizliğine
Nedensiz hatıralar sararken bedenimi
Mutsuzluk kaplar damarlarımı
Ve dışarıda kar taneleri sevişir
Düşerken toprağına
Bulutlar rüzgarına koşar
Kentlerin dumana katan renginde
Unutulmuş sevilerin düşünde
Beklenen baharıdır belki sevdanın
Umudun teninde
Ve gözler uzar penceremde
Uzak diyarında yitirilmiş bir sevda sözünde
Dicle’nin kıyısında koparılan bir papatyadır
Bahar gülüşünde vurulur
Kaç bahar , kaç mevsim geçti bilmem
Yitimim kendi düşümde
kendi tenimde

rıza sönmez