Dile Gelen Duam Şiiri - Seviye Yörük

Bir rüya gördüm dün gece;
Bir sevgili vardı, allar beyazlar içinde
Gözleri denizdi derinliklerde
Yüreği güneşti doğduğu her yere
Adını sordum, dilimden düşmesin diye,
“İstanbul” dedi usulca, buruk bir eda çehresinde…

Ey duaların şehri…
Melekler selam verir taşına,
Eyüb sana koşar, ömrünün sonbaharında.
Bir bakışın için nice canlar ölmek ister,
Toprağına yüz süren, mahşere dek kalmak ister.

Sen; tarihimizin şehri…
Fısılda kalbimize sevdiğini bizi,
Duyulsun her yandan ezanlarının sesi,
Fatih’ler ağlamasın, gülsün gül yüzlü Nebi,
Çeşmelerinden akan rahmet, doldursun cenneti!

Nenemin dilinde masalsın asırlardır,
Anamın türküsünde sevgisin yıllardır.
Emdiğim sütte sen kokarsın bana,
İçtiğim suyum, doyduğum aşımsın damarlarımda.

Kaldırımlar dile gelse,
Şairler söze gelse,
Her satır beni de söyle dese,
Sen anılarsın İstanbul…

Hasret şehir, ana şehir, evlat şehir,
Vatan diyen, millet diyen, birlik şehir…
Küsme vefasızlığımıza, seni anlayamayışımıza,
Sen bizi anla, tut ve kaldır ayağa!

Silkinsin koca vatan “feth”i hatırlasın bir daha,
Coşsun yürekler, ağlamasın yavrular Anadolu’mda,
Gözbebeğim, gönül kuşum; sar bizi yangınında,
Canımız senin olsun; ama adın dursun daima!

Seni; ancak akan gözyaşım anlatır,
Her mezar taşında, bir hatıran saklıdır!