Dile dönmüşüm Şiiri - Muhammed Cemil Cömert

İnsanlığa sığmaz senin yaptığın
Ağaçta kuruyan dala dönmüşüm
Feryadımı duymaz dostum dediğim
Yalanlı dolanlı dile dönmüşüm

Her dostum bildiğim düşmana döndü
Her vuslat dediğim gurbete döndü
Her insan dediğim ibrete döndü
Dostlu düşmanlı güne dönmüşüm

Aydınlıktır bu günlerin yarını
Ferahlıktır bu darlığın yarını
Uzar gider bu gurbetin yolunu
Yabanlı boranlı güle dönmüşüm

Feryat ile mecnun döndü çöllere
Ferhat ile şirin döndü ellere
Aslı için kerem döndü sellere
Dumanlı ateşli küle dönmüşüm

Her kimi sevdimse hicranı verdi
Her kime güldümse figanı verdi
Bahar mevsiminde boranı verdi
Baharda yağmurlu ele dönmüşüm

Ümidim kırıldı artık yarından
Yüreğim sızladı aşkın narından
Bir baktım gördüm ki bende aşkından
Sazımda bam denen tele dönmüşüm

Her sevdada bin hicran verdi sevdiğim
Ağladım sızladım güldü sevdiğim
Sonunda ecelim oldu sevdiğim
Ellerinde kuru güle dönmüşüm