Dile Dökmüyorduk Hiç Şiiri - İbrahim Kılınç

Sebep yaratıyorduk,birlikte olmak için,
Bakışıp anlaşıyor,dile dökmüyorduk hiç.
Ara verip birkaç gün,kaybedip bulmak için,
Bakışıp anlaşıyor,dile dökmüyorduk hiç.

Aşk dermansız hastalık,vakitsiz bir zamanda,
Kanun, kural tanımaz,girer gönle bir anda,
Kalmaz gayrı gözünüz,ne mal,ne mülk,ne canda,
Bakışıp anlaşıyor,dile dökmüyorduk hiç.

Bazen başlardan ırak,bazende deriz keşke,
Beklentiler bambaşka,hedeflerimiz başka,
Ne plan,ne program,anlatamazsın aşka,
Bakışıp anlaşıyor,dile dökmüyorduk hiç.

Sakin bir köşe bulup otururken dizdize,
Gülerek başlıyorduk,ikimiz birden söze,
Aniden susuyorduk,bazen gelip gözgöze,
Bakışıp anlaşıyor,dile dökmüyorduk hiç.

Ne zaman ne de zemin,uygun düşmez bu aşka,
Dünyalarımız ayrı,hayallerimiz başka,
Diyemeyiz yine de,yaşanmasaydı keşke,
Bakışıp anlaşıyor,dile dökmüyorduk hiç.

Bu sevdadan geriye, kalacağın tamamı,
Bazen bir luna parkta,çocukluktan bir anı,
Bazen göl kenarında romantizim zamanı,
Bakışıp anlaşıyor,dile dökmüyorduk hiç.