Dile Alma Şiiri - Mehtap Tezcoşkun

Bile bile lades demek bu biliyorum ama;
ne senden alabiliyorum kendimi,
ne acıdan.
Hangi yolda mutluluk vaat ettiler de;
gitmedim acıları bırakıp.
Nerden bilebilirdim ki;
mutlu bir günün arkasından,
kara bulutlardan perdeler çekeceğimi.
Oysa demiştim sana anlatma,
dile alma içindekini diye.
Sende haykırdın o gece.
Kah mutluğun sarhoşluğuyla,
kah, çakır keyfi kafayla haykırdın
seni seviyorum diye.
Dile alma demiştim oysaki içindekileri..
dile almaaa…
Ben istemez miydim,
göz göze geldiğimiz o masa başlarında,
pencere arkalarında ki kalp atışlarımı,
sana dinletmeyi.
Ben istemez miydim,
sen diye elini tuttuklarım,
gerçekte sen olmasını çok istediğimi,
sana söylemeyi.
Ben istemez miydim,
o soğuk yataktaki sıcak tenini.
Dile alma demiştim oysa içindekileri..
dile alma..
İlk defa korktum sevdiğime
“seni seviyorum” demekten,
ilk defa korktum sevdiğimin eline değmekten.
Resmin öbür yüzü çok karanlıktı.
Yaptığım tüm hesaplar,
bir yanardağ çıkardı ortaya.
Topladım senle beni, yandım.
Çıkardım seni benden yandım.
Çarptım çoğaldıkça yandım.
Ama en çok böldüğümde yandım senle beni.
En çok o bölünmeler yaktı beni.
Dile alma demiştim oysaki içindekileri..
Dile alma..
Şimdi gülmelerde alınganlık,
gitmelerde suskunluk,
yanlışlarda gözyaşı var.
Anlamlar yüklemek her lafa,
her söze bana göre değil,
sana hiç yakışmaz.
Sen yorgun savaşçı,
bense kendim savaş.
Barışım ol desem sana,
barışım ol.
Duyura bilsem sessizliğin seslerini,
belki daha çabuk açarsın barışlarını savaşlarıma.
Beklemek diyorsun,
karar anlarına beklemek.
Biliyor musun ki,
saniyeler nasıl işler bu yüreğin tik takların da.
Bilir misin ki, zaman durur savaşlarda,
kimse kaldırmaz beyaz bayrağı.
Karar diyorsun zamanla.
Ya ben yitireyim zamanları,
ya sen tüket beni kararlarında.
Ama yeter ki acele et.
Ne zamanım dursun,
kalbimin tik taklarında,
ne zamanım aksın,
hayatın zehir zemberek akşamlarında sensiz.
Oysa sırf bu yüzden demiştim sana anlatma,
dile alma içindekini diye.
Sırf bu yüzden dile alma…