Dılê Şiiri - Deniz Ekrem

Biliyor musun Dılé
Yanağımda olmayan gamzemi vurduğunun ertesi günü artık büyümüştüm
Daha sert atmaya başladım adımlarımı
arasından su fışkıran kaldırım taşlarının üzerinde yürürken
Sakallarımı daha az kesiyorum o günden sonra
kirlenen yerlerinden tutuyorum yaşamı çünkü

Ölüm kaç okka koyar adama
Yalnızlık kaç metre kareye sığar
Üşümek görememek midir sevgiliyi düşlerinde
Hele öpüşmek nasıl bir resimdir çivilenince insanın kalbine
Diye çok söylendim kendi kendime...

Sonra
Sonra Dılé
Gecenin karanlığında dokunup en parlak yıldızın göğsüne
Yanıp durdum
durup yandım derdime...

Bu neyin yalnızlığıdır genç ömrümün
baştan sona kedere bürünmüş
Her ölümlünün çatlamış bir duvarı yok mu sanki sırtını yasladığında devrilen
Ay düşse denize yıldız beklentileriyle romantik ateşin sesine koşmaz mı kalbi kentimin
Ki ayaklarının altında bütün mevsimlerin sancılı günlerinin izi duruyor hala

Çatık kaşlı bir kışla göz göze geliyor yağmalanmış sokakları aniden
Susuyor yalnızlık kendi korkusuna sarılmış
Lacivert bir özlem büyüyor yağmursuz kaldığım akşamların zulasında
Göğsümün sızladığı yerden batıyor güneş
Kabuğunu koparıp sakladığım kaçıncı yaramdır saymadım hiç
Sol yanım her kar yağdığında sancır bu yüzden

Başından aşağı kaynamış hayalleri düştü düşecek neredeyse içimdeki delikanlının
Gökyüzünden ne yağdı da asılı kaldı düşmedi yere sen söyle Dılé
kirpiklerimin arasından sızan gözlerim ne yöne baksa
sırılsıklam bir telaş ellerinden tutar
Boğazı kurur yarım kalır rüyaları
Her mevsim acımasız bir edayla yürür içim/nde yokluğum/n
ve kırılır kanadı kumdan barakamın

Dünya avuçlarımın içindeki kader çizgimin üzerinde yürüyor ürkek adımlarıyla
Trajedilerimin kanadığı yeri masum bir gülüşle pansuman ediyorum
ayak seslerine aldırmadan
Korkmuyorum yeminle uyaksız şiirler yazan parmaklarımın diline düşmekten
En son sayfadan başladım bilirsin okumaya hayatı klasik roman tadında
oysa adı daha yazılmamıştı önsözü bile yokmuş ilk sayfasında

Kıyametten kıyamete koşuyorum
ayaklarımın altından kayarken zaman
Dargın bir notanın cırtlak sesiyle uyanıyorum uykularımdan
Güftesine küskün besteler kanatıyor gecelerimi
Biri bağlamanın tellerine dokuyor içli içli
Biri keman çalıyor Dılé
tepeden tırnağa kansere yakalanmış gibi

Belasına kurban olduğum
Kıyamet sabahlar çiğneyip
cehennem geceler yutuyorum
birkaç damla gözyaşı bir kaç duble hasretle karışık içiyorum

Üstüm başım küf kokan matem yeridir artık
Kan kırmızı dudaklarının kenarında yeşert gülüşlerimi
Kim vurduya gidecek yoksa ömrümün geri kalanı

Ah Dılé
N'olur duy sesimi
Korkarım
En sonunda hiçliğe bakan gözlerin öldürecek beni

Ekim/2022-Ekim/2023
Amed