Dildarım Şiiri - Ahmet Coşkun

Dildarım

Bu sevme yazgım olsun
Sevmesende severimın meydan okuması
Bahar çiçekleri serpildi gönlüme
Zemheriler ayazında titredim
Soğuk değil senin heyecanın
Ayaklarımın tutulduğu ellerimin donduğu
Dilimin dönmediği

Sendeki güzelliğe vuruldum
Alamadım gözlerimi gül yüzünden
Gözlerinde gözlerim ıslandı
Gülüşlerim gülüşünde soldu
Kendimi başka iklimlere atamadım
Kendi kendime kafesdarım

Senle ilgisi yok belki
Senin haberinde yok belki
Belki bilsen bir selam esnasında
Çözülürdü elim ayağım karım buzum
Olmayacak biliyorum olmayacak
Bahtsız sevdakârım

Ben kendi kedime sevdim
Kendi yalnızlığımla sevişip

Rüzgrlarnıp dağları esttiren
Şakıyıp bülbülleri susturan
Gülleri gülistanda küstüren
Meleklerin kanatlarında çırpınan
Kevser ırmağında yıkanan
Kokususnu cennette yayan
Gamım kederim efkarım

Sevesin diye sevmedim
Ahsız vahsız şartsız koşulsuz
Kendi kendime sevdim
Kendime kefilim
Dildarım

Coşkûnî