Acımam mı kalmamıştı?neydi o sözlediklerim öyle?
Hayır tüm o sert sözler acımazlıktan değildi. ben başkaları yüzünden kendime yüklenmekten,kendimi üzmekten;benliğimi,mutluluğumu ,içimdeki o çocuğu tekrar tekrar kaybetmekten yorulmuştum.
Söz kifayetsiz kalacaksa susmalı insan.fazladan izahat lisanen kabahattir.
(Bazen susmak verilebilecek en güzel cevaptır.zira kelimelerin bazı şeyleri anlatmaya ve çözmeye gücü yetmez.)
...: Bu soğukta ne işin var burda ?Evine gitsene.
D: Söz, evim olduğu gün,evim olduğunu hissettiğim gün gideceğim...
(Size göre ev nedir?Ev dört duvarla çevrili bir alan mıdır?
Ev;doğduğun,büyüdüğün yer dışında kendini huzurlu ve oraya ait hissettiğin yerdir.kimisine göre bir yer kimisine göre bir insan...)
Bazı insanlar kendi özgüvensizliklerini zaman zaman sizi aşağıya çekmeye çalışarak egosunu tatmin etmeye çalışır.
Eğer özgüvenli ve kendi davranışlarınızın farkında biriyseniz umursamaz geçersiniz
Ama özgüvensiz ve kendini yeterince tanımıyorsanız onun dediklerini kafanıza takar,acaba gerçekten öyle mi diyecek kadar her hareketinizden şüphe eder hale düşersiniz.
-Siz siz olun kendini bilmez ve sizi aşağįya çekmeye çalışan insanların size değersiz hissettirmesine izin vermeyin .🌸
"Yeni bir sayfa açmak ancak geçmişteki bir yaraya dokunmakla mümkündür."
"Kötü bir gün kötü bir hayat demek değildir."
"Bazen iyi şeyleri kaybetmek gerekir ki daha iyilerine yer açılsın diye."
Güvenmek üzerine
Güvenmek nedir?Biz insanlara güvenilir olduğu için mi güveniriz?
Geçen bir yerde okuduğum bu satırlar "güvenmeye dair" olan fikirlerimi değiştirdi:
Ne kadar da acıdı kalbin demi?
Peki sen hiç kalbini korumaya çalıştın mı?
Insanlardan,ona zarar veren herkesten,her şeyden..
Yoksa kalbin duygularını mı önüne serdi yine?
Yine merhamet mi ,şans mı gösterdin duygularına?
Mesafe koymak yerine başkalarına mı acıdın?
Kaygı;korkunun ve endişenin aşırı bir derecesi olarak tanımlanabilir.
Kaygının üç temel bileşeni vardır. Bunlar :
1. Endişeli-rahatsız edici düşünceler ve hisler
2. Bedensel tepkiler
3. Davranış değişiklikleri
Sonra Anladım ki olgunlaşmak sonu olan bir şey değilmiş.Büyümenin,olgunlaşmanın sınırı yokmuş.
Her yeni bir şey öğrendiğimde veya kendime kattiğimda "olgunlaştığımı"sanardım oysa.
Gerçek şuki : öğrendiklerinin ve kendine kattıklarının olgunluk seviyeni belirlediği.
Kendi bakış açının dışına çıkıpta her şeyi daha net görebilmek varken neden insan kendi kendini sınırlandırır ki?
Alışkanlıklarını terketme korkusu mu ? Unutmayalım ki bu da bir sınırlandırmadır.
Insan kendini sınırlandırdığı hiçbir yerde özgür hissedemez..!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!