Dilberin Aşkı Şiiri - Ferit Bora

Geceleyin yalnız adamlar
Ceplerinde kederle dolaşırlar

Uyku uğramaz semtlerine
Acı işlemez olmuştur artık etlerine

Bitâp düştüler gamdan,hicrandan
Bihaber oldular zamandan,andan

Neydi onların bu halinin sebebi
Parasızlık mesela? Yahut açlık? Yoksa ahu gözlü bir dilber mi?

Dilberdir bilirim,büyüktür o acının tesiri
Etmiştir o yalnız adamları gözlerinin esiri

Çektim,ondan biliyorum
Zira ben de bir dilber uğruna eriyorum

Önce kör eder insanı,sonra sağır
Tutmaz elin ayağın,düşersin ağır ağır

Unutturur adını,unvanını
Çalar tüm kıymetli zamanını

Duyduğun her sesi,gördüğün her yüzü,hatta zamanla kalp atışlarını ona benzetmeye başlarsın
Ona kem gözle bakanı görsen,hiç düşünmez taşlarsın

Sonra bir bakarsın yıllar geçmiş
Giden ise hep senden gitmiş

Kaybetmişsin varlığını,malını
Ömrünün baharını,o güzel gençlik çağını

Değer mi değmez mi diye tartışmazsın
Zaten o dilberden sonra korkar,bir daha sevmeye yanaşmazsın