Dilber Şiiri - Tayfun Karadeniz

Dilber dökmüş gülleri ağır yarama…
Üzerine basıp geçmiş, sebep arama…
Bu yaranın bir dermanı var ama,
Bir ben çaresini bilirim; bir de dilber…

Dilber, güler yüzüme; dağlar yaramı…
Yaktı ocağımı yıktı sılamı…
Ecel için bekler oldum sıramı;
Attı darağacına; ipimi çekti dilber…

Dilber bakar yüzüme, kor eder tenimi…
Aşık eder kendine, tanımam kerem’i…
Yoluna neredeyse verecektim ser’imi;
Yüzüme güler; can alır dilber…

Aşık derya‘da nida… der; ; ’sözüm dinlene!
Yar, yüreğinden ataşı almış eline
Sevda badesiyle bağlamış kendine;
Beni can evimden yaktı dilber…