Dilber Şiiri - Mehmet Koyuncu 2

Men o dilberi nazar eyleyende
Durdu zemân incimâd oldu her yan

Hüsn-i târ-ı zülf-ü şâhı görende
Vurup dîli etdi harâb u nisân

Şi'r oldu her ne yazdı dîl-i şikeste
Zülf-ü şâh bildim târ-ı Harût ayân

Çeşm-ü şâhının nazarı kadehte
Halk etdi herhal a’ferîde bir âsümân

Ol nece nîgah ki zira’ düşende
Nâbû d’ider zâtı’dan fikr-i sivân

Men razıyam ol yaşasam behiştde
Yeter ki çeşm-ü şâhın ola rıdvan

Bâb-ı lebin nen açar bağ-ül iremde
Bî-haberem o nefs-i çün gülistan

Rîh-i revânın zira üfleyende
Şénî’ âlem ol gay’rı kalmaz virân

Ol hüsn-ü engüşt ki bildim Âden’de
Elmayı veren, mesûl-ül âdem’yan

Men razıyam olmasam asl-ı behiştde
Dest-i şâhı tutsam yeterdir cihân

Sebb-i tehr la’melâik-i üftâde
Mühayyir-ûl ukul o ince miyân

İlla etmezdü ş’ir dîl-i şikeste
Hüsün-ü nûr-envâr-ül şâh olmadan

2024, Denizli