Dilara Şiiri - Kadir Albayrak

Siyah’ı gözlerin de gördüğüm gün sevmiştim
Bahtı kara olanın ilacıyım Dilara
Sevda buysa; sen bana, kördüğümsün demiştim
Gecelerin renginden davacıyım Dilara

Sapsarı başakların arasında simsiyah,
Saçlarına tutuldum, yüreğim de o nigah
Bir kor’du o cehennem, ah ki, derinden bir ah
Ben dinmez acıların baş tacıyım Dilara

Sıla da ektim seni, gurbette filizlendin
Güneş veda ettikçe geceler de gizlendin
Benden umudu kesip bir yabana sözlendin
Şimdi gönlüme bile yalancıyım Dilara

Koklamaya kıymazdım, koptun dalından gülüm
Çok yazık, sevdamıza, geldi zamansız ölüm
Gayrı nefes alınmaz, çekilmez ki bu zulüm
Doğduğum topraklara yabancıyım Dilara

İsminde saklı mana, ben de tecelli etti
Çeldin işte gönlümü, o bakışların yetti
Süzülenler yaş değil, bu aşk’tan şikayetti
Yaşanacak her aşk’ta ben sancıyım Dilara

Yaprakların dalıyla öpüştüğü yerdeydik
Misafirin mahkumla görüştüğü yerdeydik
Akılların yürekle dövüştüğü yerdeydik
Gayrı bu yol üstünde ben hancıyım Dilara

Hangi söz anlatacak, hangi cümleler bizi
Hangi şaire ilham, hangi şiire dizi
Sevda; Şeceresine, not edip ikimizi
Anıtını yükseltmiş, ben harcıyım Dilara

İşte şimdi aşkların, en yücesine doğru
Yürüt bizi İlahi! ... Yürüyelim dosdoğru
Elbette aşk deyince,“Yunus” olmak en zoru
Her şeyimle sana da, yardımcıyım Dilara