Herkes yine dalmış uykuya huzurla
Bi tek ben uyanığım, dalmışım yine bi yerlere
Tüm sokak yine bürünmüş karanlığa ve ben yine yalnızlık kokan penceremin yanındayım.
Dışarıdaki rüzgar uğultusunu çıkartan canavarlardan,
Küçükken çok korkardım bana zarar verirler diye ,
Sanırım artık korkmuyorum.
Bak Moni yürüyorum dünyaya sert adımlarımla
Sezdirmeden yok ediyorum herkesi
Küçük bir çocuğun silahını alıyorum ve başlıyorum
Çok şey alıyorum ve çok şey veriyorum
Annenin gerdanlığını,
Gidişlerini hatırlatır bu yorgun gözler
Şu soğukta kurduğum hayaller uçar gider ...
Âcz ile atan kalbimle
Yalnızlığıma dolandım
Denk gelir miyiz ki senle
Kaybolmuş bir sokakta
Öyle hiç bir şey sormadan, konuşmadan
Yalnızlığımızı gözlerimizde hissederek
İnsanlık yok olurken; yağan yağmurun eşliğinde,
gökyüzü çok fena gürlediği bir gün
Ve
Son bir umutla açtım dünyaya gözlerimi
Bu derbeder ruhumla
Gözlerimde iri yaşlarla
Yürüyorum öylece.
Issız bir sonbahar günü
Bu akşam yüreğime bir sen doldu.
Aldın götürdün beni
Kaybettim kendimi
Dehlizlerinde aranıyorum şimdi
Ah! Menekşe kokulum nerelerdesin
Bugün günlerden Pazar
Gökyüzünde kuşlar ötüşüyor, kıştan kalan ölümlü soğuğa rağmen.
Bir gün bende uçacaktım engin gökyüzüne doğru, sırf uçmayı düşünerekten.
Buralar soğuk biraz
Soğuk havalarda ölümü sevmiyorum
Sana doğru gelirim bir gün
Ellerimde boynu bükük bir tutam gülle
Vedamı anlatsın sana bu solmuş güller
Tıpkı yaşanmamış velakin yaşanabilecek her anımız gibi
Sana gelirim bir gün kokunun özlemini yüreğimde taşıyarak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!