Dilan ile Baran Şiiri - Veysel Sari

Dicle ve Fırat'ın kesiştiği topraklarda, iki genç yürek, Dilan ve Baran, birbirlerine tutkuyla bağlanmıştı. Zorlu yaşam koşulları, ailelerin çatışmaları, aşklarını bir yangın gibi körüklemişti.

Dilan, narin bir çiçek gibiydi; Baran ise dağların asi rüzgarıydı. Söyledikleri şarkılar, aşklarının en büyük tanığıydı. Baran'ın askerlik vakti geldiğinde, ayrılık acısı yüreklerine bir hançer gibi saplandı.
Dilan, sevdiği adamı dualarla, gözyaşlarıyla uğurladı. Baran, her gece yıldızlara bakıp Dilan'ı düşlüyordu.

Ancak kaderin acımasız oyunu, Dilan'ın hayatını alt üst etti. Ailesinin baskısı, toplumun acımasız yargıları onu bir çıkmaza sürüklemişti. Baran askerden döndüğünde, Dilan'ın başkasıyla evlendiğini duydu ve Baran'ın yüreğine kor bir ateş düştü, feryadı yükselmeye başladı:

Dilan, ey benim kara sevdalım,
Yüreğime düşen kor ateş misin?
Yeminler, sözler, hepsi yalan mıydı?
Gözyaşların, sahte bir düş müydü?

Dağların rüzgarı gibi sevmiştim seni,
Dicle'nin suları gibi akmıştım sana.
Askerlik yolu, ayrılık acısıydı bana,
Yüreğimde dinmeyen bir yangın oldun bana.

Döndüğümde, gelinlik içinde gördüm seni,
Ellerin başkasının elindeydi, kahrettin beni.
Yandım, tükendim, yıkıldım ben o anda,
Aşkımızın külleri savruldu rüzgarda.

Sensiz geçen her gün, bir azaptı bana,
Sensiz geçen her gece, karanlık bir zindan.
Dilan, ey beni her gün yakan sevdam,
Aşkımızın katili olan Dilan'ım.

Baran'ın feryatlarına Dilan da kendi çaresiz haykırışlarıyla
karşılık verir:

Dilan'ın Çaresiz Haykırışı
Baran, ey canımın yarısı,
Söylesene, bu ayrılık benim suçum muydu?
Yeminler, sözler, kalbimde saklı durur,
Ama zaman, acımasız bir nehirmiş meğer.

Dağların rüzgarı gibiydi sevdan içimde,
Fırat gibi coşkun aktı ruhum sana.
Askerlik yolu bir kara yazgıydı,
Yokluğunda soldu gençliğim Baran.

Gelinlik içindeydim, ama ruhum prangalıydı,
Ellerim başkasının elindeydi, kalbim kan ağladı.
Yıkıldım, kahroldum, tükendim Baran'ım,
Mecburiyet ateşiyle yandım, kül oldum.

Aşkımız yarım kaldı, bir acı hikaye,
Yüreğimde dinmeyen bir sızı kaldı.
Baran, ey benim kara sevdam,
Seni unutmadım ve asla unutamam Baran'ım.