Dil-zelal Şiiri - Süleyman Balaban

Aklımda sanki firari düşünceler
Sensiz kaçıncı gece bu
Kaçıncı Sabah sensiz uyandığım
Odamın duvalarına
Kaçıncı sensiz bir çizik daha attığım
Kanayan parmak izlerimle
Bir başıma hasretinin bilmem
Kaçıncı naçar çaresizliğimle...

Söyle bana dil-zelal sen söyle
Kaçıncı yenilgi alışım bu sana
Özlemek kaybetmik dersin
Yoksa sende yüreğimin içinden
Sessizce kaybolup gider misin?

Yokluğunu anlatan bilmem kaçıncı
Şiirim bu sayamadığım hasretinin
Kaçıncı yüreğime yazdırdığı dizeler
Senın kelimendi bu;
“ Geçmiş geçmişte güzel “
Sana gitme desem Dil-Zelal
Yusuf misali Züleyham olur musun?
Düştüğüm kuyudan
Sevginle beni çıkarıp
Tekrar yaşatır mısın?

Ah Dil-Zelal yüreği yaralı
Gönlü maralı
Hayatını yaşayamamış kadın
Bilmem hüzün müydü senin adın
Bakarken uzaklara
Gözlerindeki bu mahur
Düşünceler miydi
Seni anlatan...

Hava soğudu Dil-Zelal
Sen bu havaları sevmezsin
Üşürsün bilirim ben seni
Bilirim ben seni
Kuş misali tenin
Ürperir bir ceylan misali
Ah anlatmaya çalışmak seni
Şimdi beyhude çaresizliğiyle
Tasvir edememek
Kainatın hiç bir kelimesiyle
Sensizliğimi...

Ve seni sevmek Dil-Zelal
Yüreğimin tam merkezi sen olman
Kadınım Zelal-im
Gözleri beni benden alan
Kalb-i şahanem
Hayattaki tek gerçeğim
Böyle uzaktan mı
Sevecektim seni uzaktan
Dokunmadan kanayan yaramın
Merhemi olacaktın
Sen bilmeden kimse bilmeden
Gel desem gelir misin?
Hayat kısa özlemim...

Dil-Zelal gitme sen ömrümden
Giden gitsin sen gitme...
Dil-Zelal yüreği yaralı
Hüznü yüreğinde taşıyan kadın
Gitme, gitme yakma içimi
Derinden böyle
Giden gitsin sen gitme...