Dil Yarası... -cinas - Şiiri - Mecit Aktürk

Ey utanmaz heyula, başıma belâ dilim
Saysaydım suçlarını ya doksandı ya da yüz.
"Durun, etmeyin!" demem kesseler dilim dilim
Af dilemeye dahi bırakmadın bende yüz.

Her biri bir âfetti, her biri vahim, elim
Sayende derde saldım dostları gereksizce.
Ey âlem-i şuârâ; kaleme küskün elim.
Hüznümün tarifine var mıdır gerek sizce?

"Sır" demiştim kaleme, tuttu kâgıda yazdı
Diken ekti bağıma, koklatmadı bir tek gül.
Ben ayazda donarken, ona bahardı, yazdı
Artık ömrün son demi; gel artık kolaysa gül!

Bir nebze haz umarken payıma çile düştü
Ey vicdansız talihim gel gör, sinemi yar da.
Anladım ki sevinmek benim için bir düştü
Bakmayın güldüğüme, aklım hep zalim yârda.

Ey gönül! Ne isyan et, ne sonsuz hayâle dal
De ki "ferman böyleymiş, teselliyi nedeyim".
Olma rüzgâr önünde savrulan bir kuru dal
Hakk böyle takdîr etmiş; şimdi kime ne deyim?

Miskal misli kem sözün hükmü çorbada bir kıl
Bir gönül yıktı isen, git kendine mezar eş.
Ey âsî nefsim işit! Hep Kur’an’ı rehber kıl
Bil ki, binlerce boncuk, bir inciye olmaz eş...