Dil Varlığın Evidir Şiiri - Sinan Bayram

Sessizliğin eşiğinde doğar kelime,
Henüz ismini bilmez gökyüzü, taş, su...
Bir bakış, bir nefes, bir titreyiş,
Ve dünya şekil alır dilin sıcak avucunda.

Dilsiz bir varlık, yönsüz bir rüzgâr gibidir,
Ne kendine döner, ne başkasına ulaşır.
Dil — bir köprü değil yalnız,
Bir yuvadır varoluşun üstünde salınan.

Her sözcük, evin bir duvarı,
Her ses, bir nefesin yankısı.
Konuşmak: kendini bulmak,
Susmak: kendine dönmek.

Varlık, dile sığınır gece olunca,
Çünkü anlam, sessizliğe dayanmaz uzun.
İnsan, kelimeleriyle yürür zamana,
Her cümleyle biraz daha var olur.

Ey dil, sen ki görünmez bir toprak,
Üstünde yükselir düşüncenin evi.
Biz seninle varız —
Ve sensiz,
Kendi evimizden sürgünüz.

Sinan Bayram