Dil Usanmaz Şiiri - İbrahim Yavuz

Sen ki eşsiz emsalsiz öyle bir çiçeksin ki
Kokuna nail olsa daldaki gül usanmaz
Sen öyle bir güzellik öyle bir gerçeksin ki
Adını söylemekten ağızda dil usanmaz

Sohbetin erenlerden nasihat almak gibi
Hayalin rengarenk bir rüyaya dalmak gibi
Hasretin zemheride ayazda kalmak gibi
Vuslatında yanmaktan ocakta kül usanmaz

Aşkı bilmez diyenin inanma sözlerine
Kibrit çaksan kapışır kanımın közlerine
Yeter ki dalmış olsun gözlerim gözlerine
Varsın tan ağarmasın sarmaktan kol usanmaz

Ben sevmekten mutluyum sen sevilmekten şaşkın
Gör nasıl sele döndü yürekten gelen taşkın
Dillerden hiç düşmeyen bestesi olsan aşkın
Nağmelere karışsan sazdaki tel usanmaz

Sen taçsız kraliçe bense kapında kölen
Sensin uykularımı böyle her gece bölen
Elbisenin tenini okşaması bir şölen
Dudağına dokunsa petekte bal usanmaz

Ruhuma hicazkardan name çalar sözlerin
Bir bakışla kalbime kök söktürür gözlerin
Gölgenden gurur duyar şeref verir izlerin
Asırlarca yürüsen bastığın yol usanmaz

Gelmeyen yolcusunu bekleyen han muzdarip
Hasretin pençesinde beden de can muzdarip
Yüreğe cemre düştü damarda kan muzdarip
Bulut bulut yaşaran gözlerde sel usanmaz

Aşkın çağlayan olup akıp kalbime dolsun
Sevgi nedir bilmeyen dikenin gülü solsun
Zaman geçmeye mahkum yeter ki umut olsun
Bir damla suya hasret kalsa da çöl usanmaz