Dil Sürgünüyüm Şiiri - Hayrettin Taylan

yolun tabelasında gözlerin sözlerime levha
kime yazılsam sözcüklerin ruhuma adres
yarım kalmış yarınlar buselerinde yazılır
bir yaranın kozmik yansımasında bilinmeyenlerin anılır
hüzün sığınağında nemli gözlerinden vuruluyor yadım
içimin salıncağında içindeki çocuk bensizliğe ağlıyor
bir ben var, ben yok oluyor

ışıltını içen güncelerin dil sürgünüyüm
vuslatın koyağında gizil düşlerim akardı
üşengeç geleceğin şavkında karanlık emellerim saklanırdı
tutunurdu ayrıksı otlar gibi bıraktığın yer yerin yarine
kendinden vazgeçişin ikliminde ısınırdı gerçekler
bir günlerin uykusuzluğunda uyurdu hayallerim
hallerimi sana taşımak için,sen’i bana aşılamak için
kimsesizliğimin zengini olurdu uzaklar ya da başka tuzaklar

buluşmanın son adımında dünyan akardı ömrüme
sen aşka son zirveydin,sonsuz bir ben akışıydın
içimde uçardı aşkın simurgu
kendimi bulmanın bilge bulmacası olurdun
çözerdim sensizliği
bilmediğim tek şey bendim

tanımsız ufuklarda başlardı yanıbaşında kalışlarım
düşlerine düşerdim,gözbebeklerini özlerdi helecanlarım
hoyrat bir arayışın esintisinde kendimi aklardım
sarsılışının resmini çizerdi hayalim öylece kalırdım
bir kalakalış mazisi olurdu yadım sonra senli adım
nemli gözlerimi sobelerdi damlaların
hüznün sayacında yeniden sayılırdım sana
bitmeyecek sevdanın güneş günlüğü olurdum
sen giderdin, ben gelirdim ışıklı yarınlara, yarimlere

Gelişleri ısıtırdı içindeki magma
mutluluk bir sen sunardı, bir ben için
çaresiz kalırdı kavuşmalar
Kanat olurdu on sekiz bin alem
Beni sana adardı aşk ile aşk

müptelası olduğum bir sen okyanusu akardı içimde
her gün ıslak binlerce hayalim yüzerdi gül yüzünde
beni senden koparan Firavun’un kızına karşı gönül asasıydın
kızıl isteklerin denizinde boğardın onca haz güzelini
sende kalışının bütün yollarını açardın
her dem gelirdim, her dem kalırdım sende Işıkzen