DİL LÂL OLSUN LÂ DEMESİN
Nazlansa da beste, güfte
Tel; tel olsun, lâ demesin.
Batsa dâhi hâr bülbüle
Bülbül güle, lâ demesin.
Aşk tutkudur özü güven
Mâşuk dersen onu öven
Cânânını candan seven
Dil; dil olsun, lâ demesin.
Her tarafı yara, bere
Kim bulmuş ki aşka çâre
Uzasın gitsin o yâre
Yol; yol olsun lâ demesin.
Hazan vakti açan gülüm
Gelsin kollarında ölüm
Bir kötü söz derse dilim
Dil; lal olsun, lâ demesin.
Dostlar bizi dostça ansın
Kimi Mecnûn, Leylâ sansın
Âşıklar birlikte yansın
Kul; kül olsun, lâ demesin.
Gözüm yoktur akçesinde
Tek çiğnesin ökçesinde
Kara' m; yârin bahçesinde
Bülbül olsun, lâ demesin...
Hanifi KARA
Hanifi KaraKayıt Tarihi : 7.4.2007 14:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)